Selamlar,

Bizim çocuklarla (Kemal, Alkan, Yaşar ve Barış Karanlık) oynadığımız campaign 2.kitapta son buldu. 15 oyun falan sürdü.  Üstüne iki cümle edeyim dedim.

Bir kere Pathfinder gene çok iyi iş çıkarmış. Başarısı Good olmayan bir topluluğa da oyun yazabilmek olmuş kanısındayım. Oyun gayet Evil'a tend eden grupla oynanabiliyor. Sword&Sorcery havasında mafya oyunları oynamak da başka bir tat diye düşünüyorum. Ufak başlangıçlardan beklenmedik finallere giden bir hikaye yazmayı da başarmışlar. Çok hoş twist ediyor.

Diğer taraftan gene diğer pathlerde hissettiğim biraz oyuncunun üstüne fazla yüklenme durumu var. Hani cidden ölüyorsunuz. Tertemiz parti wipe out olabiliyor. Gerçekten gereken, kötü bir akşamını yaşayan uyumsuz ve umursamaz bir grup oyuncu ve azıcık GM zarı. Dikkatle oynanmayınca karakterler mefta oluyorlar. Hani bildiğiniz parti lideri karakter ve hazırlıklı birkaç PC olmayınca grubun başı otomatikman dertte.

Sonuna kadar tavsiye ederim. Gerçekten uzun bir oyun oynayalım ve maceradan maceraya, bir diyardan diğerine koşalım bir de high-fantasy olsun diyen bir party için harika bir set.

NOT: Yaşar GM'lik yapacak yeni oyunda ben de oynayacağım. Heyecanla beklemekteyim.

Selamlar,

Ben sadece king maker oynattım ve birkaç adpathi daha okudum. Bu ölüm konusunda farklı düşündüğüm bir nokta var. Kingmaker da GM isterse tehlikeleri ve doğru adımları oyuncuların gözüne sokabiliyor. Hani biraz abarttım ama oyncuların dikkatine sunabilecek her türlü dm trickini yazmışlar mecaralarda.

Bunun yanında combatlar hakaten tam ayarlanmış, hani kuyruk titresin istemişler. Bu noktada gereksiz oyuncu ölümlerini engellemek için pathfinder sisteminin esnek yapısından faydalanabiliyorsun. Hani ben çok rahat kontrol altında tutabildim combatları, sistem sağ olsun.

Uzun lafın kısası Pathfinder ve adpathler bence GM e oyuncuları yönlendirme ve oyunu devam ettirme açısından yardımcı oluyor. Benim oyun oynatma tarzım olan oyuncu ısrar etmezse öldürme ucundan döndür tarzına gayet uygun buldum.

Tabii burada GM'lik yöntemi kritik hale geliyor. Bu konuyla ilgili 2 farklı yaklaşım var sanırsam;

1. Oyuncular kararlarını kendileri verir; GM yönlendirme yapmaz ve oyuncular kendi kararlarının sonuçlarına katlanırlar. Maceranın gerçekçi hissetirmesi ve challenge sunması önceliklidir.
2. GM oyunun gidişatı için in game oyucuları yönlendirir. Mecaranın devam etmesi ve maceranın challenge sunmasından çok oyun grubunun uzun soluklu beraber eğlenmesi önceliklidir.

Bu 2 seçenek arasında doğru yanlış durumu yok bence. Tarz ve tercih meselesi. Ancak 1. Seçenek bol zamanı ve heyacanı olan üniversite gençliğine uysa da; hayatın challengelarından zaten yorulmuş, kafasında binbir tasa olan, yaşını almış çalışan kesim için çok da uygulanası bir seçenek değil bence. Çünkü bu adamlar challenge için değil kafa rahatlatmak için oyun oynamak isterler daha çok. Ve kafa doluluğu nedeniyle oyuna tam yoğunlaşamazlar ve illaki hata yaparlar; bir de 1. Tarz da oyun oynanıyorsa da ister istemez ölürler.

Saygılar,