https://youtu.be/k1-TrAvp_xs?si=UTyRTTw7FypA1g9PSabahın erken saatlerinde Illiad-2 şehri iki el ateş sesi ile gözlerini yeni güne açtı.
Sessiz ama emin adımlarla şirket binasına ilerleyen antik yunan heykellerini andıran dev robotun önderliğinde marş eden zırhlı askeri birlik, tanklar ve emekli NavTech çalışanları halkın dehşet ile beklediği yeni dönemin habercisi fırtına rüzgarları esmeye başladı.
Şirket binasından çıkan gürültü karantina alarmları ve ardından gelen uçak saldırısı, şehir sakinleri için ikinci bir bombalama veya nükleer patlama mı olacaktı?
Patlamalar, çığlıklar, silah ateşlemeleri Corpo Savaşlarını aratmıyordu. Bir çok insanın yaşlılarından dinlediği kabus niteliğindeki anılar, umulduğu gibi abartılmış korku masalları değillerdi gözlerde.
NavTech binasının çatısının çökmesi ile başlayan katliamı binadan duyulan boğuk çığlıkların takip etti, boğuk çığlıkları bastıran silah ve klasik müzik sesi içeride yaşanan vahşetin hayal edilemeyecek düzeyde olduğunu gösteriyordu sadece.
Kurşun sesleri kesildiğinde, dışarıya çıkarılan yaralı, uzuvlarını kaybetmiş, acı çığlıkları atan çalışanlar, içeriye koşan asker ve ilk yardım ekiplerinin dehşete kapılmış suratları, bir çocuğun annesini arayan yakarışları sahneyi aldı.
Ve sessizlik kapladı tüm şehri bir süre sonra, geriye sadece acı, göz yaşları ve nefret kaldı.
Lacrimosa dies illa
Qua resurget ex favilla
Judicandus homo reus
Huic ergo parce Deus
Pie Jesu, Jesu Domine
Dona eis requiem
Dona eis requiem
Amen
