Özgür şehir Marienburg. Liman üstüne kurulmuş, kollarını kuzeyin riyakâr topraklarından, İmparatorluğun ılık götlü memurlarına ve Estalia’lı tüccarların garip esanslarına kadar açan garip bir şehir. Deniz derya memleketin sorunu çok. Fırsatı da tabii. Sürgün edilmişi de bulunur burada, sivri kulaklısı da. Bacak kadar boyuyla car car konuşur buçukluğu, Averheim’dan gelen hede hödö lordunun tırı vırı oğlu ezer altını itinayla döşenen taşlı yollarda. Katili, askeri, orospusu, dalkavuğu ve tüccarıyla altın kuleleri vardır Marienburg’un, sokaklarından bok akan.
Giovanni Lombardi bunların hiçbiri ve hepsinin birazıdır. Ailesinden kalan paranın üstüne konmuştur ancak miras yiyen oğul olmamıştır mesela. Göğsünü kabartıp derinden konuşur adamlarıyla. Emir verirken Reikspiel, kızdığında Khazalid, atına Breton ve kadınlara Estalian kullanır. Eli kılıç tutan ve artık o kadar da genç olmayan Giovanni’yi, ön sıralarda görmek pek mümkün olmaz. Ölçülerine uygun dikilmiş takımı ve sınıfını gösteren piştovlarıyla cephenin ardından gözler teberli erlerini. Anlayacağınız ne askerdir ne de tüccar. Lombardi ailesinin küçük oğlu aslında bir romantiktir ve büyük hikayeler beraberinde büyük trajedileri getirmektedir.
Ortağı Giuseppe De Luca’yla beraber kurduğu Gentlemen’s Club da Giovanni’nin ilki olmasa bile elinde tutabildiği tek aşkıdır. Bizzat kendi gibi maceracılardan seçtikleri çete üyelerinin aldığı davet mektubunda mesaj nettir.
Audentis Fortuna iuvat!
Talih, veya nerden baktığınıza bağlı olarak Ranald, onların yanında olabilir ancak Mordheim’ın onlar için farklı bir planı vardır. Her iyi hikayenin büyük trajedisinde olduğu gibi.
